نوع مقاله : ترویجی
نویسندگان
1 استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
2 پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، بوشهر، ایران
3 دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
چکیده
مصرف خوراک و سوخت و ساز سلولی باعث ایجاد گرما در بدن طیور می شود. چنانچه گرمای دفع شـده کمتر از گرمای تولید شـده در بدن باشـد، پرنـده بـا مازاد حـرارت مواجه شده و تغییراتی در بدن بـروز میکند که تحت عنوان تنش گرمایی شـناخته می شود. تنش گرمایی یک تهدید اساسی برای صنعت طیور به شمار می آید زیرا موجب کاهـش عملکـرد و افزایـش تلفـات طیور می شود. تنش گرمایی در جوجه های گوشتی باعث کاهش وزن بدن، کاهش بهره وری خوراک و کاهش کیفت لاشه و گوشت تولیدی و در مرغ های تخم‌گذار موجب کاهش تولید و اندازه تخم مرغ و کاهش کیفت پوسته تخم مرغ می شود. راهکارهای مدیریتی مانند افزایش تعداد آبخوری ها، توجه به فرم فیزیکی خوراک، عادت دهی جوجه ها به گرما، تهویه و عایق بندی سالن‌ها و برنامه نوردهی مناسب به کاهش تنش گرمایی در طیور کمک می نمایند. مدیریت تغذیه‌ای مانند افزودن چربی، کاهش سطح پروتئین خام، افزایش ویتامین ها و مواد معدنی، استفاده از افزودنی هایی مانند پروبیوتیک ها، پریبیوتیکها اثرات منفی تنش گرمایی را در پرندگان بهبود می‌بخشد. انتخاب ژنتیکی ابزاری امیدوارکننده در توسعه نژادهای مقاوم در برابر گرما است. در مرغ، ژن های گردن لختی (Na)، پرفر (F) و کوتولگی (Dw) به عنوان کاندیداهای تحمل تنش گرمایی در نظر گرفته می شوند. ژن Na با کاهش پرهای گردن، ژن F با کاهش شدت پر و ژن Dw با کاهش وزن بدن باعث دفع گرمای اضافی و افزایش مقاومت پرنده به تنش گرمایی می شوند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)