نوع مقاله : مقاله آموزشی ، پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیئت علمی بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قم، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
2 عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور
چکیده
تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر بازده تلقیح مصنوعی و همزمان سازی فحلی در میش‌های زندی اجرا شد. در فصل تولید‌مثل تعداد 149 رأس و در خارج از فصل تعداد 118 رأس میش زندی به صورت تصادفی بر اساس سن به سه‌گروه تقسیم گردیدند. در گروه اول میش‌ها تحت تیمار با پروژسترون(سیدر)، تزریق PMSG و تلقیح مصنوعی قرار گرفتند، در گروه دوم میش‌ها تحت تیمار پروژسترون(سیدر)، تزریق PMSG و آمیزش طبیعی قرار گرفتند و در گروه سوم از تیمار هورمونی استفاده نگردید و میش‌ها با آمیزش طبیعی بارور شدند. در داخل و خارج از فصل تولید‌مثل به لحاظ درصد زایش و درصد زادآوری بین میش‌های متعلق به سه‌گروه تفاوت معنی‌دار وجود داشت. گروه اول به لحاظ درصد زادآوری و درصد زایش دارای پائین‌ترین عملکرد در داخل و خارج از فصل تولید‌مثلی بودند. در داخل و خارج از فصل تولید‌مثل عملکرد تولیدی سه‌گروه به لحاظ وزن تولد بره‌ها، وزن شیرگیری، مجموع وزن بره متولد شده و مجموع وزن بره از شیرگرفته از یک میش زایش کرده یکسان بود، اما عملکرد تولیدی گروه‌ها به لحاظ مجموع وزن بره متولد شده در فصول پائیز و بهار و به لحاظ مجموع وزن بره از شیرگرفته از یک میش تحت آمیزش در فصل بهار متفاوت بود. استفاده از تیمار هورمونی و باروری طبیعی در خارج از فصل تولید‌مثل بهترین بازده تولید‌مثلی و تولیدی را نسبت به سایر روش های مورد آزمایش در میش‌های زندی داشت.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)