فیزیولوژی دام
هدی جواهری بارفروشی؛ حسن صادقی پناه؛ نادر اسد زاده
دوره 5، شماره 19 ، شهریور 1395، ، صفحه 33-42
چکیده
استفاده از قوچ‌های غیر خویشاوند با فنوتیپ مناسب، می‌تواند تأثیر مثبتی بر کیلوگرم بره از شیر گرفته شده به ازاء هر رأس میش در معرض جفتگیری و در نتیجه افزایش بازده اقتصادی گله داشته باشد. با هدف نشان دادن این اثر، از بین ۸۰ رأس بره‌ی نر شال یک ساله (شیشک نر)، تعداد چهار رأس که از نظر سرعت رشد، امتیاز وضعیت بدنی ، وزن بدن و اندازه دنبه بهتر ...
بیشتر
استفاده از قوچ‌های غیر خویشاوند با فنوتیپ مناسب، می‌تواند تأثیر مثبتی بر کیلوگرم بره از شیر گرفته شده به ازاء هر رأس میش در معرض جفتگیری و در نتیجه افزایش بازده اقتصادی گله داشته باشد. با هدف نشان دادن این اثر، از بین ۸۰ رأس بره‌ی نر شال یک ساله (شیشک نر)، تعداد چهار رأس که از نظر سرعت رشد، امتیاز وضعیت بدنی ، وزن بدن و اندازه دنبه بهتر از بقیه بوده و در عین حال دارای بیضه‌های سالم و تولید اسپرم با باروری مناسب بودند، انتخاب شدند. تعداد۱۵۰ رأس میش شال از یکی از گله‌های مردمی استان تهران به دو گروه ۷۵ رأسی تقسیم شدند که عبارت بودند از: ۱- گروه خویشاوند و۲- گروه غیرخویشاوند. در گروه خویشاوند، میش‌ها با قوچ‌های موجود درهمان گله و در گروه غیرخویشاوند، با چهار رأس قوچ منتخب جفتگیری داده شدند. در هنگام زایش، تعداد، جنس و وزن تولد بره‌ها ثبت گردید. آنالیز آماری داده‌ها با نرم افزار SAS انجام شد. صفات تولیدمثلی میش‌های دو گروه و زنده‌مانی بره های دو گروه در سنین مختلف با هم تفاوت معنی‌داری نداشتند. وزن بدن بره‌میش‌هادر سنین 4 ماهگی تا 5/1 سالگی به‌طور معنی‌داری در گروه خویشاوند بیشتر از گروه غیرخویشاوند بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از قوچ‌های غیرخویشاوند، موجب بهبود میزان چندقلوزایی می‌شود که می‌تواند کیلوگرم بره از شیر گرفته به ازاء تعداد میش در معرض جفتگیری را بهبود بخشیده و در پی آن درآمد حاصل از فروش بره و راندمان اقتصادی گله را افزایش دهد.
فیزیولوژی دام
مهدی خجسته کی؛ محمد یگانه پرست؛ مجید کلانتر نیستانکی؛ ابوالحسن صادقی پناه؛ احمد رحمانی
دوره 5، شماره 18 ، خرداد 1395، ، صفحه 3-12
چکیده
تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر بازده تلقیح مصنوعی و همزمان سازی فحلی در میش‌های زندی اجرا شد. در فصل تولید‌مثل تعداد 149 رأس و در خارج از فصل تعداد 118 رأس میش زندی به صورت تصادفی بر اساس سن به سه‌گروه تقسیم گردیدند. در گروه اول میش‌ها تحت تیمار با پروژسترون(سیدر)، تزریق PMSG و تلقیح مصنوعی قرار گرفتند، در گروه دوم میش‌ها تحت تیمار پروژسترون(سیدر)، ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر بازده تلقیح مصنوعی و همزمان سازی فحلی در میش‌های زندی اجرا شد. در فصل تولید‌مثل تعداد 149 رأس و در خارج از فصل تعداد 118 رأس میش زندی به صورت تصادفی بر اساس سن به سه‌گروه تقسیم گردیدند. در گروه اول میش‌ها تحت تیمار با پروژسترون(سیدر)، تزریق PMSG و تلقیح مصنوعی قرار گرفتند، در گروه دوم میش‌ها تحت تیمار پروژسترون(سیدر)، تزریق PMSG و آمیزش طبیعی قرار گرفتند و در گروه سوم از تیمار هورمونی استفاده نگردید و میش‌ها با آمیزش طبیعی بارور شدند. در داخل و خارج از فصل تولید‌مثل به لحاظ درصد زایش و درصد زادآوری بین میش‌های متعلق به سه‌گروه تفاوت معنی‌دار وجود داشت. گروه اول به لحاظ درصد زادآوری و درصد زایش دارای پائین‌ترین عملکرد در داخل و خارج از فصل تولیدمثلی بودند. در داخل و خارج از فصل تولید‌مثل عملکرد تولیدی سه‌گروه به لحاظ وزن تولد بره‌ها، وزن شیرگیری، مجموع وزن بره متولد شده و مجموع وزن بره از شیرگرفته از یک میش زایش کرده یکسان بود، اما عملکرد تولیدی گروه‌ها به لحاظ مجموع وزن بره متولد شده در فصول پائیز و بهار و به لحاظ مجموع وزن بره از شیرگرفته از یک میش تحت آمیزش در فصل بهار متفاوت بود. استفاده از تیمار هورمونی و باروری طبیعی در خارج از فصل تولید‌مثل بهترین بازده تولیدمثلی و تولیدی را نسبت به سایر روش های مورد آزمایش در میش‌های زندی داشت.
