استفاده از منابع خوراک بومی پتانسیل خوبی برای بهبود پرورش دام در کشورهای در حال توسعه دارد. هدف از انجام این تحقیق تعیین ارزش غذایی بخش‌های مختلف گیاه زرشک در تغذیه نشخوارکنندگان بود. نمونه‌های ضایعات حاصل از برداشت محصول زرشک، به صورت دستی تهیه و در معرض آفتاب خشک شد. تیمارهای آزمایشی شامل: (1) یونجه خشک، (2) شاخه زرشک، (3) برگ قبل از برداشت میوه، (4) برگ پس از برداشت میوه و (5) مخلوط شاخه و برگ بود. ترکیب شیمیایی و ترکیبات فنلی نمونه‌های مورد استفاده در آزمایش پس از آسیاب شدن، طبق روش‌های استاندارد آزمایشگاهی تعیین شد.گوارش‌پذیری شکمبه‌ای ماده خشک نمونه‌های مختلف نیز با استفاده از دو رأس گاو دارای فیستولای شکمبه‌ای و انکوباسیون آن‌ها در زمان‌های صفر، 2، 4، 8، 12، 16، 24، 48، 72 و 96 ساعت در شکمبه تعیین گردید. همچنین با استفاده از روش هضم توأم درون کیسه‌ای و سه مرحله‌ای آنزیمی، گوارش‌پذیری پس از شکمبه‌ای و کل دستگاه گوارشی ماده خشک نمونه‌ها تعیین شد. نتایج نشان داد در بین ضایعات برداشت زرشک، بالاترین میزان پروتئین (98/9%) و ماده آلی (48/90%) و کمترین میزان ترکیبات فنلی (36/6%) و تانن (38/2%)، در برگ زرشک مشاهده شد. همچنین گوارش‌پذیری شکمبه‌ای برگ زرشک و یونجه خشک به ترتیب 46/65 و 49/50 درصد بود که با یکدیگر اختلاف معنی‌دار داشت (05/0>P). بنابراین با توجه به ارزش غذایی مطلوب، ترکیبات ضد مغذی پایین و گوارش‌پذیری شکمبه‌ای بالاتر برگ زرشک از یونجه خشک، می‌توان از آن در جیره غذایی دام‌ها به عنوان منبع علوفه‌ای بومی با هزینه کمتر استفاده نمود.
قوی پنجه, نوید, & فتحی نسری, محمد حسن. (1398). تعیین ارزش غذایی بخش های مختلف گیاه زرشک در تغذیه نشخوارکنندگان. علوم و فنون دامپروری, 8(33), 15-24. doi: 10.22092/aasrj.2019.127108.1181
MLA
نوید قوی پنجه; محمد حسن فتحی نسری. "تعیین ارزش غذایی بخش های مختلف گیاه زرشک در تغذیه نشخوارکنندگان". علوم و فنون دامپروری, 8, 33, 1398, 15-24. doi: 10.22092/aasrj.2019.127108.1181
HARVARD
قوی پنجه, نوید, فتحی نسری, محمد حسن. (1398). 'تعیین ارزش غذایی بخش های مختلف گیاه زرشک در تغذیه نشخوارکنندگان', علوم و فنون دامپروری, 8(33), pp. 15-24. doi: 10.22092/aasrj.2019.127108.1181
VANCOUVER
قوی پنجه, نوید, فتحی نسری, محمد حسن. تعیین ارزش غذایی بخش های مختلف گیاه زرشک در تغذیه نشخوارکنندگان. علوم و فنون دامپروری, 1398; 8(33): 15-24. doi: 10.22092/aasrj.2019.127108.1181
)